Bu bir veda değil..

Tazecik ve heyecan verici bir mucize için verilmiş bir ara..

Bir anda hiç bir açıklama yapmadan yazmayı bırakıp kaçamazdım..

Minik bir kız geliyor hayatımıza, adı Zeynep Eylül..
Eylül ayında filizlenmiş bir aşkın meyvesi..
Babasının süsü, Zeynep'i..

Son 2 gün;
Kordon, makat geliş, yükskek tansiyon vs sebeplerden dolayı 3 hafta erken de olsa,
20.02.2015 günü sabah saat 08.00'de sezeryanla alıcak bizi doktor amcamız, bize dua edin..
Bu heyecanlı (çoğu zamanda sancılı) bekleyişin sonuna geldiğimize inanamıyorum..

İçimde kıpır kıpır bir şeyler oynasa da ben hala anne olacağıma inanamıyorum..

Öyle büyük bir mucize ki bu hala kabullenebilmiş, inanabilmiş değilim içimde bir bebek olduğuna..

Sanırım onu kollarıma alıp mis kokusunu içime çektiğimde inanabileceğim aylardır içimde kocaman bir dünya taşıdığıma.. Allah'ım isteyen herkese bu duyguyu yaşatır inşallah..

* * *

Bu bir veda değil, ama uzunca bir süre buralarda olamayacağım..

Bloguna bu kadar aşık ve yazmayı delicesine seven bir insanı ancak minik bir melek buralardan alıp götürebilirdi..

Artık yazacak çok daha fazla hikayem olacak inşallah..

Ama ne zaman  yazarım, kim bilir neler yazarım bilemiyorum..

Siz beni unutmayın, buralarda bir yerlerde büyümek istemeyen bir kız çocuğu; Beyaz Sır vardı..

Daha kendi büyümemişti ki meğer kızı da oluyormuş diye tebessümle anın :) bana yeter..

* * *

Hepinizi çok seviyorum..

En içten sevgilerimi yolluyorum..

Ne diyordu Oya Kırca;

''Beni özleyin anacım.. :)''

Gamze.

Dipnot: Fotoğraf alıntıdır.