25 gün sonra seni kollarıma alacağımı düşünmek öyle heyecanlandırıyor ki beni.. Gerçekten içimde bir bebek var.. Bebeğim, canım kızım, sen gerçekten benim içimdesin. . Hareketlerinle, kıpırtıların, tekmelerin, bazen yumrukların, hatta hıçkırıklarınla "Ben buradayım annecim.. :)" diye varlığını hissettiriyorsun. .
Normalde gelmene 45 gün var..
Ama sen hâlâ ters durduğun için doktorumuz normal doğum yapamayacağımı söyledi. Dürüst olmak gerekirse bu duruma üzüldüğüm söylenemez. Normal doğumu yapamam korkusu vardı içimde.
"Hadi yeterince ıkınamaz ve senin o doğum kanalında sıkışmana sebep olursam?" bu en büyük korkumdu ve doktorumuz mecbur sezeryan deyince rahatladım bile diyebilirim. Çünkü babacığın kati suretle normal doğum yapmamdan yanaydı ve keyfi sezeryan yapamazdım. Sen de anneciğinin bu korkusunu anlamış gibi bir türlü dönmedin.. :) Annesini de düşünürmüş cimcimem.. :)
Sezeryan haberinden sonra en çok sevindiğim şey erken gelecek olman. Daha bir kaç hafta önce erken alacaklar seni benden diye korkuyordum, evet. Ama durum bu kez farklı. Seni alacakları zaman bütün gelişimini tamamlamış olacaksın. Kilo olarak belki tombik bir bebek olarak doğmayabilirsin ama ben seni sütümle besler büyütürüm inşallah. Sanırım artık beklemeye takatim kalmadı. Sağlıkla gel istiyorum. 40 hafta çok çoook uzun. "Yüksek tansiyonum aniden gebelik zehirlenmesine dönüşür mü? Doktorum suyu az demişti, acaba daha da azaldı mı? Boynundan kordon geçiyormuş acaba bir şey oldu mu, iyi mi?" gibi sorular o kadar huzursuz ediyor ki beni, tombik bir bebek olmanı beklemek için içimde durmak zorunda olmadığını düşünüyorum. Doktorumuz da böyle düşünüyor ki 37 hafta 4 günlükken seni almayı düşünüyor..
Evet.. işte böyle tatlı kızım benim..
Seninle tek vücut olarak yaşadığımız bu eşsiz deneyimin yavaş yavaş sonuna geliyoruz. . Seni kucağıma alacağım anı düşündükçe inanamıyorum. . İçimde tekmelerini artık hissedemeyecek olma düşüncesi de hüzünlendiriyor beni.. Ama olsun.. Sen sağlıkla gel de, varsın tekmelerin içimde atmasın. . Biz seninle tek vücut olduk, canımdan can verdim, canımın parçası babanın da parçasından oldun.. Sen ki mucizelerin en büyüğüsün.. Tekmelerin içimde atmayacak bundan sonra belki ama; sen, ben ve baban tek yürek olacağız bundan sonra, kalplerimiz hep bir atacak. .
Normalde gelmene 45 gün var..
Ama sen hâlâ ters durduğun için doktorumuz normal doğum yapamayacağımı söyledi. Dürüst olmak gerekirse bu duruma üzüldüğüm söylenemez. Normal doğumu yapamam korkusu vardı içimde.
"Hadi yeterince ıkınamaz ve senin o doğum kanalında sıkışmana sebep olursam?" bu en büyük korkumdu ve doktorumuz mecbur sezeryan deyince rahatladım bile diyebilirim. Çünkü babacığın kati suretle normal doğum yapmamdan yanaydı ve keyfi sezeryan yapamazdım. Sen de anneciğinin bu korkusunu anlamış gibi bir türlü dönmedin.. :) Annesini de düşünürmüş cimcimem.. :)
Sezeryan haberinden sonra en çok sevindiğim şey erken gelecek olman. Daha bir kaç hafta önce erken alacaklar seni benden diye korkuyordum, evet. Ama durum bu kez farklı. Seni alacakları zaman bütün gelişimini tamamlamış olacaksın. Kilo olarak belki tombik bir bebek olarak doğmayabilirsin ama ben seni sütümle besler büyütürüm inşallah. Sanırım artık beklemeye takatim kalmadı. Sağlıkla gel istiyorum. 40 hafta çok çoook uzun. "Yüksek tansiyonum aniden gebelik zehirlenmesine dönüşür mü? Doktorum suyu az demişti, acaba daha da azaldı mı? Boynundan kordon geçiyormuş acaba bir şey oldu mu, iyi mi?" gibi sorular o kadar huzursuz ediyor ki beni, tombik bir bebek olmanı beklemek için içimde durmak zorunda olmadığını düşünüyorum. Doktorumuz da böyle düşünüyor ki 37 hafta 4 günlükken seni almayı düşünüyor..
Evet.. işte böyle tatlı kızım benim..
Seninle tek vücut olarak yaşadığımız bu eşsiz deneyimin yavaş yavaş sonuna geliyoruz. . Seni kucağıma alacağım anı düşündükçe inanamıyorum. . İçimde tekmelerini artık hissedemeyecek olma düşüncesi de hüzünlendiriyor beni.. Ama olsun.. Sen sağlıkla gel de, varsın tekmelerin içimde atmasın. . Biz seninle tek vücut olduk, canımdan can verdim, canımın parçası babanın da parçasından oldun.. Sen ki mucizelerin en büyüğüsün.. Tekmelerin içimde atmayacak bundan sonra belki ama; sen, ben ve baban tek yürek olacağız bundan sonra, kalplerimiz hep bir atacak. .
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder